Strandwachter – Strandlab Almere

Eeuwig eb

Het was een vreemd gezicht om de zee te zien wegtrekken, als een soort eeuwig eb.

Dat zand moet toch ergens heen.

De wind fluit door de masten van de boten. Het doet hem denken aan de vissershavens van vroeger.

Precies zoals de vissen gezwommen hadden, lagen ze op de zeebodem. Allemaal met hun kop één kant op.

Het zeewater lag als een zilverzijden lap over de zeebodem.

Terwijl het riet afbrandde in de polder, stegen rookpluimen op en kleurde de witte was in Amsterdam zwart van het roet.

Hij gaat zitten en pakt een pen uit zijn zak.

Groene kamers van bomengroepjes op het strand, een beetje zoals de coulissen van het theater.

Hoe zou je de horizon zien? Hoe zou het zijn om over de dijk te fietsen?