In memoriam meneer Van der Ham, goede buur

Het is nu stil in zijn Strandpaviljoen ’t Muiderzand. Hij was de eerste en enige bewoner op het Almeerderstrand en horecaondernemer van het eerste uur. StrandLAB bouwde de afgelopen jaren met meneer Van der Ham de een bijzondere band op. Zijn persoonlijkheid en verhaal waren voor ons, en alle makers en bewoners met wie wij werken, een levende bron van inspiratie. Zijn paviljoen, verlaten en verscholen achter de bosjes op het strand, spreekt tot de verbeelding.

Tijdcapsule

Bezoekers weten nooit helemaal of het nou open is of niet. Het paviljoen is als een tijdcapsule en ademt de Almeerse pioniersdrift van de jaren 70. Treed er binnen en je wordt er vanzelf nieuwsgierig naar om daar meer over te horen. Met soms de nodige weemoed en brom in zijn stem, vertelde meneer Van der Ham de verhalen over hoe hij begon en hoe het toen was op het strand. Dat hij nog helemaal naar Lelystad kon kijken! Hij genoot zichtbaar van de aandacht daar aan de stamtafel in zijn strandpaviljoen. De twinkeling in zijn ogen was er tot op het laatste moment, een paar dagen voor zijn overlijden.

Stil.

En nu blijft het stil. Hoe toepasselijk is de voorstelling die artist in residence Lieke Benders met haar gezelschap Hoge Fronten in 2020 maakte: Stil.het strand, over de eerste bewoners in het gebied en met een hoofdrol voor meneer van der Ham. Voor StrandLAB en de makers stond de deur altijd open, zo ook voor de podcastmakers en journalisten in residence met wie hij afspraken maakte voor de podcastserie Flevolandse Kustverhalen. Alleen die laatste keer bleef de deur dicht …

Warme herinneringen

Wij zullen ons meneer van der Ham met warmte herinneren en hij zal voortleven als inspiratiebron. Met zijn strandpaviljoen heeft hij geschiedenis geschreven op het Almeerderstrand en bijgedragen aan de ontwikkeling van Almere.
Namens het team van StrandLAB, wensen wij familie en naasten veel sterkte toe de komende tijd.

Gedicht

Oud-stadsdichter Mario Withoud schreef onlangs een gedicht waarin hij een ode brengt aan meneer Van der Ham. Dit zou hij voordragen tijdens de jazz- & poezieavond op 20 mei, maar hij was wegens ziekte verhinderd.

Strandman

Al meer dan vijftienduizend dagen slaat hij gade

hoe het voortdurend kabbelt aan de zandrand

Hij was er al voordat het heette zoals het al tijden heet

aan het strand waar wie weet wat of wie begraven ligt

Hij was gastheer van het eerste bruidspaar dat trouwde

en creëerde scheve ogen die nooit zouden verdwijnen

Hij draaide als een tierelier, misschien was het jaloezie

Zijn eigen huwelijk kon de afgelegen stilte niet aan

al was het in het seizoen zeven dagen per week werken

Vrachtwagenchauffeurs laafden zich dagelijks bij hem

ze reden echter door toen de rotonde verdween

Nu verblijft hij daar deels afwachtend, de bebouwing is

in de decennia steeds dichterbij gekomen net als de trein

Zo vaak al heeft hij de zon gelaten zien zakken in wat eens

een zee was en nu een stilgelegde bak zoet water is terwijl

hij nooit vertrekt van de plek die haast onoverdraagbaar is

Mario Withoud (oud-stadsdichter Almere)