Vervolgens zoekt ze naar verbindingen met het omringende ecosysteem, het verleden van een plek en tussen mensen die elkaar nog niet kenden. Dat veranderingsproces is altijd gekoppeld aan de grote systemen (ecologisch en sociaal) waar wij deel van uitmaken.

Het doel van Eva haar werk is het doorbreken van de illusie van machteloosheid en het opheffen van de individualistische bubbel. Het gevoel aanwakkeren van eigenaarschap van participanten binnen dit proces is daarbij het meest belangrijk. Eva zet binnen haar werk kunst in als middel om te participeren in dat veranderingsproces, maar ook om samen met anderen te oefenen op kleine schaal. Kunst kan op deze manier veel teweeg brengen: Dat wat wij aandacht geven, groeit.

Wij leven in een wereld die altijd in beweging is. Een aarde die leeft, net als wij, maar steeds meer verandert onze rol van gasten naar kolonialisten: de mens heeft het recht geclaimd om exclusieve soevereiniteit uit te oefenen over de aarde en om diens lotsbestemming vorm te geven. Ondertussen wordt de burger buiten dit proces gehouden. Met dit in gedachten wil ik de relatie tussen veranderende plekken en mensen onderzoeken.

Het project is geïnspireerd door de grote kathedralen en kerken die in de geschiedenis gebouwd zijn. Voor iets dat groter is dan de mens, voor iets dat onaantastbaar is en voor iets waar mensen zich mee willen verbinden. Voor hoop, aandacht en samenzijn. Als we deze relatie kunnen aangaan met een God, kunnen wij dat dan ook met de wereld waarop wij leven? We gaan op zoek naar performatieve en visuele handelingen die met de aanwezige elementen een verandering teweeg brengt op de plek.